ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΕΤΑΞΑΣ & ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

   

   Σε συνέχεια της σημαντικής Ιστορικής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο Κεφαλλήνων & Ιθακησίων Αιγιαλείας & Καλαβρύτων σε συνεργασία με "ΤΟ ΡΙΦΟΡΤΣΟ" στο Αίγιο, το Σάββατο στις 17 Μαρτίου 2018 και μέχρι την Εθνική μας Επέτειο, θα παρουσιάσουμε κάποιες αναρτήσεις που αφορούν στην συνεισφορά των Επτανήσων στην Εθνική Παλιγγενεσία (1821-1830).

   Η ακόλουθη Ιστορία αφορά στο γεγονός της εμψύχωσης του απογοητευμένου Γέρου του Μοριά, το δύσκολο καλοκαίρι του 1822, από τον Κεφαλλονίτη Ανδρέα Μεταξά. Αφορά σε μιαν άγνωστη συνομιλία του κόντε Ανδρέα Μεταξά και του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πριν την μάχη των Δερβενακίων. 

   Στην θέση «Δερβενάκια» στα μικρά ορεινά περάσματα μεταξύ Κορίνθου & πεδιάδος του Άργους, στις 26 Ιουλίου 1822 διεξήχθη μια σωτήρια για την επανάσταση μάχη και ένα ισχυρό κτύπημα εις βάρος του Μαχμούτ πασσά της Δράμας (Δράμαλη Πασά). 

Όμως τί είχε συμβεί λίγες μέρες νωρίτερα….? Ποιος ήταν αυτός που εμψύχωσε τον απογοητευμένο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ? 

   Από τα «Απομνημονεύματα περί Ελληνικής Επαναστάσεως υπό Φωτάκου», πρώτου Υπασπιστή του Γέρου του Μοριά (το πραγματικό όνομα του Υπασπιστή, ήταν Φώτιος Χρυσανθακόπουλος) και συγκεκριμένα στις σελ. 186, 187 & 188, μπορούμε να βρούμε εκπληκτικά στοιχεία για εκείνες τις δύσκολες ώρες της επαναστάσεως..... 

   Μετά την επιβεβαίωση της είδησης καθόδου του Δράμαλη Πασά επικράτησε στην Ελληνική πλευρά, προβληματισμός και πανικός που έφθασε στα όρια ολοκληρωτικής απώλειας, όλων όσων είχαν επιτευχθεί μέχρι εκείνη την στιγμή. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διέθετε δυο χιλιάδες στρατό, τον οποίο συντηρούσε με δικά του έξοδα. Έστειλε στην Νεμέα τους χίλιους επτακοσίους άνδρες του και κράτησε μόνον τριακόσιους κοντά του, οδεύοντας για τον Αχλαδόκαμπο. Εκεί συνάντησε Μανιάτες, οι οποίοι φοβισμένοι έφευγαν για την πατρίδα τους: 

«Στου διαβόλου την μάνα να πάτε Κακαβούλια, τους είπεν ο αρχηγός και ετράβηξε δια το Ταβούλι»!!! 

    Στο Ταβούλι, βρήκε πολλούς να έχουν καταφύγει από τους Μύλους & το Ναύπλιο, όπως τους Δημήτριο Υψηλάντη, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Πάνον Κολοκοτρώνη, ΠαπαΦλέσα, τον Ιθακήσιο Δ. Ευμορφόπουλο, όλους φοβισμένους και ταραγμένους. Εκεί μετέβη και ο Κόντε Ανδρέας Μεταξάς με τους Σ. Παπαλεξόπουλο και Ανδρέα Καλαμογδάρτη. 

   Η προσωρινή «Κυβέρνησις» (ή Εκτελεστικόν) είχε μπει σε καράβια. Γράφει ο Φωτάκος : «Όλοι απελπίστηκαν και ανεμοσκορπίστηκαν …θρήνος και κλαυθμός πολύς εγίνετο τότε εις όλην την πόλιν του Άργους» 

   Ο Κολοκοτρώνης είχε αδικηθεί λίγο καιρό πριν από την «Προσωρινή Κυβέρνηση», διότι παρά τις νίκες του σε Βαλτέτσι, Τριπολιτσά κ.λπ., είχε παραγκωνισθεί και τα ηνία της εξουσίας είχαν περάσει σε ανθρώπους με ύποπτους στόχους. Όλοι φοβόντουσαν να του μιλήσουν. 

  Ήταν 9η Ιουλίου 1822. Ο κόντε Μεταξάς ήταν ο μόνος που πήρε παράμερα τον Κολοκοτρώνη και του είπε τα κάτωθι λόγια: 
«Τι στοχάζεσαι Κολοκοτρώνη, ο χαϊμός της πατρίδος φέρει ατιμία εις εσένα. Εις τούτο ο λαός τι πταίει? Καθώς και η νίκη σου φέρει τιμήν, οι άλλοι φεύγουν, κρύβονται, σκεπάζονται, δεν μένει εις αυτούς τίποτε..» 

   

   Πρώτη φορά τότε άκουσε με πολύ προσοχή τους λόγους του κόντε, πρωταγωνιστή στη μάχη του "Λάλα", συγκινήθηκε βαθιά, και πήρε την οριστική του απόφαση να οργανώσει την άμυνα κατά του Δράμαλη Πασά. Τα θερμά πατριωτικά λόγια του μεγάλου Κεφαλλήνα (που διατέλεσε αργότερα και πρωθυπουργός της Ελλάδος), όπως αυτά έχουν αποτυπωθεί στα απομνημονεύματα του πρώτου του Υπασπιστή, ήταν αυτά που έδωσαν ένα όραμα νίκης στα μάτια του Γέρου του Μοριά και τον έκαναν να βάλει, προσωρινά, στην άκρη την πίκρα του από τις μεθοδεύσεις του «Εκτελεστικού» και των διορισμένων «Μινίστρων»

«Η Συμβολή των Επτανήσων και δη των Κεφαλλήνων & Θιακών στην Εθνική Παλιγγενεσία»

Το πρώτο μας Αλφαβητάριο.....

https://www.facebook.com/ZoiStoHorio/videos/1818802261486594/?t=10

Ο Μάρτιος κατά την Κεφαλονίτικη λαογραφία 
(του Γ. Γαλανού)

.

   Ο Μάρτιος είναι ο τρίτος μήνας του έτους και πήρε το όνομά του προς τιμή του ρωμαϊκού θεού Mars, του Άρη δηλαδή, του θεού του πολέμου. Η πρώτη ονομασία του ήταν Primus, δηλαδή Πρώτος μήνας. Ήταν ο πρώτος μήνας στο ρωμαϊκό έτος όταν αυτό ήταν δεκάμηνο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς ο Ρωμύλος, που ήταν ιδρυτής της Ρώμης, τον ονόμασε Μάρτη, επειδή σε αυτό τον μήνα άρχιζαν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Αργότερα ο Νουμάς ο Πομπίλιος, ένας από τους διαδόχους του Ρωμύλου, όντας μεγάλος νομοθέτης, συμπλήρωσε το δεκάμηνο και το έκανε δωδεκάμηνο, βάσει του σεληνοηλιακού έτους. Πρόσθεσε έτσι τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο, αλλά η πρώτη Μαρτίου εξακολούθησε να είναι πρωτοχρονιά για τους Ρωμαίους.

   Αφήνοντας τις ιστορικές πληροφορίες για τον Μάρτιο, επειδή το κεφάλαιο αυτό είναι αρκετά μεγάλο, θα εστιάσω τις υπόλοιπες αναφορές για το μήνα αυτόν μέσα στην κεφαλονίτικη λαογραφία.

   Ο Μάρτιος παρουσιάζεται αρκετά μέσα στη φιλοσοφία και τα βιώματα του κεφαλονίτικου λαού, όπως και σ’ όλο τον ελλαδικό χώρο. Ειδικότερα αυτό φαίνεται μέσα στις κεφαλονίτικες παροιμίες, που αποτυπώνουν την εμπειρία χρόνων της πορείας του λαού που τις γέννησε, «τις σύνταξε» (Βλ. Δημητρίου Λουκάτου, Κεφαλονίτικα γνωμικά, Αθήνα 1952).

«Από Μαρτιού καλοκαιριού κι’ απ’ Αύγουστο χειμώνα», Σάμη.

Δηλαδή, μπορεί να βρέξει απότομα εκεί που ο καιρός φαίνεται πως είναι καλοκαιρινός. Ωστόσο, η παροιμία παρουσιάζει τους δύο αυτούς μήνες να μοιάζουν και να έχουν απότομες καιρικές εναλλαγές. Το ίδιο νόημα ακολουθεί και η επόμενη παροιμία από την Πύλαρο, που πιστοποιεί τις καιρικές εναλλαγές των δύο αυτών μηνών, εννοώντας ότι μοιάζουν «καιρικά».

«Από Μαρτιού ποκάμισο κι απ’ Αύγουστο σεγκούνι», Πύλαρος.

Το σεγκούνι είναι βαρύ χειμωνιάτικο σακάκι που φορούσαν παλιά. 

   Επίσης, για τα νάζια του, δηλαδή για την καιρική του αστάθεια στην Έρισσο λένε, πως, «Μάρτης είναι, νάζια κάνει πότα κλαίει, πότα γελάει». Τα καιρικά νάζια του Μαρτίου σχολιάζει και η παροιμία από την περιοχή των Πρόννων λέγοντας πως: «Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλε το μετάγνωσε πως δεν εματαχιόνισε».

   Κάθε τόπος στο νησί μας λέει και μια παροιμία για τον Μάρτιο, μα το περιεχόμενο της παροιμίας είναι περίπου ίδιο, απλά διαφοροποιείται στον λεκτικό τρόπο απόδοσης της. Έτσι στην περιοχή της Παλικής που η αγροτιά είχε την πρωτοκαθεδρία της στο νησί μας, λένε: «Ο Μάρτης πεντοδείλινος και πάλε δειλινάκης, πέντε φορές θα δειλινάς και πάλε, Γιάννη, θα πεινάς».

Η παροιμία αυτή θέλει να πει ότι τον Μάρτιο όλο και μεγαλώνει η μέρα και ο κόσμος που δουλεύει στον κάμπο, αναγκάζεται να δειλινά, δηλαδή να γιοματίζει, να τρώει το απόγευμα.

   Στο «παροιμιακό σεργιάνι» των τόπων του νησιού, σχολιάζουμε μια ωραία παροιμία από τη Λιβαθώ, που οι κάτοικοι εκεί, θέλουν ακόμη και σήμερα τις γυναίκες τους όμορφες και τις ανύπανδρες κόρες άσπρες και όχι μελαψές. Αυτό λέει η παροιμία της περιοχής της Λιβαθούς.«Οπόχει κόρην ακριβή, του Μαρτ’ ο ήλιος μην τη γδή», επειδή ο ήλιος του Μαρτίου είναι απότομος και θα τη μαυρίσει.

   Βέβαια, υπάρχει και η πανελλήνια παροιμία για το Μάρτη που τη συναντάμε σχεδόν σ ’όλο το νησί μας και θέλει να μας πει, πως πρέπει τον Μάρτιο να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα καιρικά καμώματα, για να μην κινδυνεύσουμε, να μη φθάσουμε, να κάψουμε τα «σταλίκια» που είναι τα ξύλινα δίποδα των χωριάτικων κρεβατιών. Παρόμοια έννοια έχει και μια παροιμία από την ίδια περιοχή της Λιβαθούς που λέει: «Το Μάρτη φύλαε τ’ άχερο, μη χάσης το ζευγάρι». Η εξήγηση που δίνεται σε αυτά τα λόγια είναι: Ότι μπορεί απ’ εδώ και εμπρός να μη βρέξουν οι άλλοι μήνες και να μην έχουν τα βόδια άχερο να φάνε.

   Από τις γεωργικές παροιμίες του νησιού μας ονομαστή είναι αυτή από το Πυργί που αναφέρεται στα αναπτυγμένα μπουμπούκια των αμπελιών, που από τις εννέα του Μαρτιού φαίνονται ότι είναι έτοιμα να ξεσπάσουν σε φυλλοφορία.

«Τσ’ εννιά του Μαρτιού, είτε σκύλος κούντουρος στ’ αμπέλι». Εννοεί ότι τα μπουμπούκια είναι ήδη ανεπτυγμένα και το παραμικρό πέρασμα τα βλάπτει. 

   Συνεχίζοντας την αναφορά στο χαραχτήρα του Μαρτίου μέσα από τις κεφαλονίτικες παροιμίες, συναντάμε στην περιοχή της Σάμης, την επίσης γνωστή σε όλους μας, «Αν κάμ’ ο Μάρτης δυό νερά κι’ Απρίλης άλλο ένα, χαράς τονε το γεωργό πόχει πολλά σπαρμένα». Αλλά, επειδή οι καιρικές συνθήκες τον Μάρτη είναι ασταθείς, μια παροιμία από τη Λιβαθώ, μας συμβουλεύει ότι τα αμπέλια και ο κάμπος θέλουν αυτόν το μήνα φύλαγμα. «Αφ’ το Μάρτη τον τραγάτη!».

  Στην Παλική θεωρούν σύμφωνα με την ακόλουθη παροιμία «Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης πάρι Μάρτης λιοπυριάρης», ότι πιο καλός για την παραγωγή είναι ο Μάρτης που κάνει κρύο και μαζευόμαστε κοντά στη ζέστη, παρά να είναι ο Μάρτης καλοκαιρινός. Στο ίδιο νόημα έχει και η παροιμία «Μάρτης βρέχει, ποτέ μην πάψη» από τη Λιβαθώ, που θέλει να πει πως, οι βροχές του μήνα αυτού είναι πολύτιμες.

   Είναι αλήθεια πως οι μέρες φαίνονται να μεγαλώνουν καλύτερα τον μήνα αυτόν. Η παροιμία που λεγόταν στην περιοχή της Πυλάρου, καταγραμμένη από τον δάσκαλο και επιθεωρητή Μακρή Ευάγγελο, «Το Μάρτη βάλ’ αργάτες κι άς είναι κι ακαμάτες», θέλει να πει πως, οι μέρες του Μαρτίου είναι μεγάλες και οι εργάτες όσο τεμπέληδες και να είναι, θα δουλέψουν. Την ίδια παροιμία οι Λιβαθινοί την λένε με μια παραλλαγή που αφορά τους εργάτες «….κι άς τους να ψυλλίζωνται».

    Βέβαια, οι κεφαλονίτικες παροιμίες λένε πολλά για τον Μάρτιο, που όπως ανέφερα στην αρχή, η παροιμία συνοψίζει ποιητικά, στοχαστικά και συμβουλευτικά όλη την εμπειρία των αιώνων και ακολουθεί την ταυτότητα του εθιμικού κύκλου, που ως τροχός, όλο και διαβαίνει πάνω στα ίδια βήματα, καθώς γυρίζει μέσα στο χρόνο.

   Αυτά τα χρόνια όμως εμείς κατορθώσαμε να «μηδενίσουμε» τις παροιμίες και το λόγο τους, μια και οι καιρικές συνθήκες όλο και αλλάζουν. Το κλίμα της γης έχει πάρει τροπή και αλλάζει από τη σταθερά του από τόπο σε τόπο, προβληματίζοντάς μας για πιο θα είναι το μέλλον του πλανήτη Γη. Μακάρι οι Κασσάνδρες να διαψευστούν και να συνετίσουμε, μικροί και μεγάλοι, οι ισχυροί και οι κυβερνώντες του πλανήτη μας, τα βήματά μας για τη σωτηρία του περιβάλλοντος της Γης μας.

ΜΗ ΜΕ ΠΕΤΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΣΕ ΜΕ...

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018, στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του συλλόγου "ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ & ΙΘΑΚΗΣΙΩΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ & ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ", η παρουσίαση του βιβλίου του εκδοτικού οίκου Μυρίπνοον "Μη με πετάς καλύτερα δώσε με" της Νικολέττας Βέλλη. 

Σε συνεργασία με την ΙΟΝΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΙΓΙΟΥ, η παρουσίαση του βιβλίου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού από την αρχή μέχρι το τέλος, σημειώνοντας ιδιαίτερη επιτυχία, σε μια ζεστή και ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Για το έργο της συγγραφέως μίλησαν η κα Χαρά Θεοδωρακοπούλου, ψυχολόγος, η κα Βάνα Μπεντεβή, φιλόλογος, καθώς και η ίδια η συγγραφέας.  

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ....

ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ. Έγγραφο με στοιχεία σύνταξης 8/ 20 Ιουλίου 1836, σε χαρτί σφραγιστό 4ta Classe Sei pen, με υδατόσημο United States of the Ionian Islands και σφραγίδα στο κάτω μέρος ΝΗΣΟΣ ΚΕΦΑΛΗΝΙΑΣ Π.Σ. (ανάρτηση Τηλέμχος Καραβίας).

Ακολουθεί έγγραφο Ανδρέα Παπαδόπουλου-Βρετού προς τον Πρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου Ιωάννη Κωλέττη 27 Απριλίου 1844 με το οποίο ζητάει από τον πρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου την τιμωρία του Έλληνα Υποπροξένου Κερκύρας, κυρίου Πιτζόλη, επειδή αρνήθηκε να του δώσει διαβατήριο.

Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος Βρετός ήταν Έλληνας λόγιος και βιβλιογράφος του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Ιθάκη στις αρχές του 1800. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Λευκάδα και υπηρετούσε ως γραμματέας της διοικήσεως του νησιού την εποχή των Γάλλων δημοκρατικών. Σχολείο πήγε στα σχολεία της Επτανήσου, και από το 1811 ο πατέρας του τον έστειλε μαζί με την μητέρα του στην Νάπολη για να πάει στο εκεί Λύκειο. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης, όπου αποφοίτησε με διδακτορικό ιατρικής. Ήταν φιλομαθέστατος και ήξερε Λατινικά, Γαλλικά και Ιταλικά.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1838. Λόγω της στάσης του απέναντι στον Καποδίστρια κατηγορήθηκε επί συκοφαντίας και φυλακίστηκε για λίγο διάστημα.

Το 1841 αναχώρησε στην Κέρκυρα και επέστρεψε στην Αθήνα το 1844. Παντρεύτηκε την όμορφη κόρη του Ρώσου στρατηγού Φαιδρόφ, και απέκτησε ένα γιο, τον γνωστό δημοσιογράφο Μαρίνο. 

Έχει γράψει την Ιστορία της ''Ελληνικής Φιλολογίας'', η οποία αριθμεί δύο εκδόσεις, η πρώτη (1845) σ΄ ένα τόμο και η δεύτερη (1857) σε δύο τόμους. Απεβίωσε το 1873.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ 1ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ

  

   Τη Τρίτη το πρωί 20 Φεβρουαρίου επισκέφθηκαν την Ιόνιο βιβλιοθήκη οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αιγίου, συμμετέχοντας στο ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Βιβλιοθήκης: 

«Οργανώνω τη βιβλιοθήκη μου» 

   Τα παιδιά γνώρισαν από κοντά όλη τη διαδικασία που γίνεται, από τη στιγμή που ένα βιβλίο μπει στο χώρο της βιβλιοθήκης του Σχολείου τους ή την προσωπική τους βιβλιοθήκη, μέχρι που το βιβλίο αυτό πάρει τη θέση του στο ράφι. Γνώρισαν το δεκαδικό σύστημα ταξινόμησης Dewey, που είναι το ταξινομικό σύστημα που χρησιμοποιείται από τις περισσότερες βιβλιοθήκες διεθνώς.

   Πέρα από τη θεωρητική ενημέρωση που είχαν με προβολή σχετικών σλάιντς, συμμετείχαν τα παιδιά με διαδραστικό τρόπο, προετοίμασαν βιβλία και πέρασαν όλα τα στάδια της διαδικασίας. Στο τέλος οι μικροί βιβλιοθηκονόμοι έβαλαν τα βιβλία που επεξεργάστηκαν στα ράφια της βιβλιοθήκης. Έτσι κατανόησαν με απλό και πρακτικό τρόπο όλη τη διαδικασία οργάνωσης μιας βιβλιοθήκης, ώστε να μπορούν πλέον να οργανώσουν σωστά τη βιβλιοθήκη της τάξης τους ή του Σχολείου γενικότερα ή και την προσωπική τους βιβλιοθήκη. 

   Η Ιόνιος Βιβλιοθήκη Αιγίου ατενίζοντας το μέλλον εφαρμόζει χρόνια τώρα το πρόγραμμα «Οργανώνω τη βιβλιοθήκη μου», προσφέροντας τη γνώση αλλά και την υποστήριξη στα Σχολεία της περιοχής μας, προκειμένου οι μικροί μαθητές να γίνουν μικροί βιβλιοθηκονόμοι και να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας. 

   Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στο χώρο της Βιβλιοθήκης από τους ανθρώπους της, και συζήτησαν μαζί τους. Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό ξεφύλλιζαν τα βιβλία, έκαναν πολλές ερωτήσεις και εκφράστηκαν μέσα από ένα βιβλίο. Συνοδός εκπαιδευτικός ήταν η κα Δήμητρα Μπακάλη. 

   Στο Εκπαιδευτικό πρόγραμμα συμμετείχαν τα στελέχη της Βιβλιοθήκης και Εθελοντές: Βίκυ Καρβέλα και Αλέξης Φιλιππόπουλος.

Η εμπειρία των μικρών μαθητών από αυτήν την επίσκεψή τους, ήταν ιδιαίτερα σημαντική και σίγουρα χρήσιμη για την επίτευξη του σκοπού τους.