Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΛΟΡΔΟΥ ΜΠΑΙΡΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΜΠΟΤΣΑΡΗ

Στις 22 Αυγούστου του 1823 ο Μπάιρον, που βρισκόταν στην Κεφαλληνιά, έλαβε μιαν επιστολή του Μάρκου Μπότσαρη (1790-1823 ). Ο γενναίος Σουλιώτης απαντούσε στον Μπάιρον, που ένας ειδικός απεσταλμένος του τού είχε παραδώσει δυο γράμματα. Το ένα ήταν του ίδιου του Μπάιρον. Το άλλο το είχε γράψει ο μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας -άλλοτε Άρτας και Ναυπάκτου-Ιγνάτιος (1765-1828). Ο έξοχος ιεράρχης που είχε εγκατασταθεί στην Πίζα μετά την αναχώρηση του Μπάιρον για την Γένουα, και δεν είχε ίσως ποτέ συναντηθεί μαζί του ,έστειλε στον ποιητή μερικά γράμματα, που απευθύνονταν σε διάφορα πρόσωπα στην Ελλάδα.

Ο Ιγνάτιος σύστησε στον Μπάιρον ιδιαίτερα τον Μάρκο Μπότσαρη, που είχε δίκαια αποκτήσει τη φήμη ενός πολεμικού ηγέτη όχι μόνο από τους πιο γενναίους, αλλά και από τους πιο τίμιους, πιο ανιδιοτελείς.

Ο Μπάιρον είχε παλιούς δεσμούς με τους Σουλιώτες, είχε υμνήσει την ανδρεία τους και τα φιλόξενα αισθήματά τους στο δεύτερο Άσμα του ''Τσαιλντ Χάρολντ ''.

Όταν έφθασε στην Κεφαλληνία, βρήκε και εδώ καμιά σαρανταριά Σουλιώτες, πρόσφυγες, και ανάλαβε την περίθαλψη τους.

Η εμπειρία του μ΄αυτούς δεν ήταν πολύ καλή, αλλά η στάση του απέναντί τους ήταν άμεμπτη, και πλήρωσε τα ναύλα για να διαπεραιωθούν στο Μεσολόγγι.

Η επιστολή του Μάρκου Μπότσαρη, που έφθασε στα χέρια του Μπάιρον στις 22 Αυγούστου, είναι η τελευταία που έγραψε στη ζωή του ο γενναίος Σουλιώτης. Την έγραψε την παραμονή του θανάτου του.

Λέει στον Μπάιρον ότι το γράμμα του, καθώς και εκείνο του σεβασμιότατου Ιγνάτιου. τον γέμισαν χαρά, ότι την ώρα εκείνη που έγραφε την επιστολή, μεγάλες δυνάμεις του εχθρού τον απειλούσαν, και ότι σκόπευε να επιχειρήσει κάτι την νύχτα εναντίον ενός εχθρικού σώματος έξι ως επτά χιλιάδων ανδρών.

Προσθέτει ότι ''μεθαύριο'' θ'αναχωρούσε, για να υποδεχθεί τον Μπάιρον στο Μεσολόγγι, και τον ευχαριστεί για την καλή γνώμη, που είχε για τους συμπατριώτες του, καθώς και για την φροντίδα που έδειξε απέναντί τους. 

Ο Μάρκος Μπότσαρης είχε αναλάβει να αναχαιτίσει. στην περιοχή του Καρπενησίου την εμπροσθοφυλακή του πασά της Σκόδρας Μουσταή. 

Δεν είχε μαζί του παρά λίγες εκατοντάδες ανδρών, ενώ η εμπροσθοφυλακή του Πασά απαρτιζόταν από πέντε περίπου χιλιάδες . 

Μόνο μ ένα αιφνιδιαστικό νυχτερινό εγχείρημα, που θα έβρισκε απροετοίμαστο τον εχθρό, μπορούσε ο Μάρκος Μπότσαρης να ελπίζει ότι θα είχε κάποια επιτυχία. Ο αιφνιδιασμός έγινε. Πολλοί εχθροί σκοτώθηκαν. Αλλά έπεσε - τον χτύπησε μια σφαίρα στο μέτωπο -και ο ευγενικός ήρωας, ο Μάρκος Μπότσαρης.

''Οτε εμάθομεν την συμφορά ταύτην ''γράφει ο Πιέτρο Γκαμπα'' μας ανηγγέλθει ταυτοχρόνως η είδησις ότι τα πράγματα εν Πελοποννήσω οσημέραι επεδεινούντο, και ότι το φατριαστικό πνεύμα επηύξανεν από ημέρας εις ημέραν τας υπάρχουσας δυσχερείας. Εκ των δύο Ελλήνων πατριωτών, τους οποίους ο λόρδος Βύρων εξετίμα περισσότερον, ο εις απέθνησκεν, ο δ ΄έτερος είχεν υποχρεωθεί να καταφύγη εις μίαν νήσον ''.

Ο ένας ήταν ο Μάρκος Μπότσαρης. Ο άλλος ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (1791-1865 ) ...........

Σημ. Το ανωτέρω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από την Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Κεφάλαιο διακοσιοστό δωδέκατο, τόμος 18, σελίδες 357 - 359 .